วันนี้เป็นวันสำคัญทางศาสนา มีการจัดงานบุญ พร้อมกับฟังเทศน์อย่างยิ่งใหญ่ ชายคนหนึ่ง ได้มานั่งฟังธรรมอยู่บนศาลาวัด และในขณะที่นั่งฟังอยู่นั้น
สายตาก็เหลือบไปเห็นคนกำลังตกปลาอยู่ในบ่อน้ำที่วัด แล้วก็นั่งคิดปน ก่ น ด่ า คนตกปลาอยู่ในใจว่าทำไมถึงทำเช่นนั้น ในวัดแท้ๆ ยังกล้ามาจับปลา ไม่กลัว บ า ป ก ร ร ม บ้างเลยหรืออย่างไรแต่แทนที่ชายคนนี้มานั่งฟังธรรมจะได้บุญ กลับเอาจิตไป ด่ า ท อ ผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา
ในขณะเดียวกัน “คนตกปลา” ก็มองเห็นคนที่มานั่งฟังธรรมบนศาลาวัด ใจก็ตั้งจิตขออนุโมทนาบุญ เพราะผมมันเป็นคน บ า ป ไม่มีโอกาสได้ไปนั่งฟังธรรมกับคนอื่นเขา ต้องเอาเวลามาตกปลาเลี้ยงชีพ เลี้ยงดูพ่อแม่ที่ ป่ ว ย หนัก เพราะเกิดมาจ น จึงไม่มีวาสนาสร้างบุญแบบคนอื่น
หากเกิดชาติหน้า ก็ขอให้มีโอกาสได้สร้างบุญเหมือนแบบท่านๆที่ได้นั่งฟังธรรมอยู่ด้วยเถิด เกิดมาชาตินี้มี ก ร ร ม หนัก ต้องชดใช้ ก ร ร ม ที่ก่อไว้ ปลาที่มาติดเบ็ด ก็ขออย่าได้จอง เ ว ร กันเลย ถึงแม้คนตกปลา จะกำลังตกปลาอยู่ แต่จิตก็เอาแต่ภาวนาสาธุไปกับคนที่ฟังธรรม และขออโหสิ ก ร ร ม ปลาตลอด ที่นี้ทุกคนเข้าใจหรือยังว่า ทำไมคนฟังธรรมถึงตกนรก คนตกปลาได้ขึ้นสวรรค์
ความหมายของ “ก ร ร ม ดี” และ “ก ร ร ม ชั่ ว” มาจากเจตนา การมีเจตนาที่ประกอบด้วยกุศล คือ ก ร ร ม ดี แต่การมีเจตนาที่ประกอบด้วยอกุศล คือ ก ร ร ม ชั่ ว อย่างชายที่ไปนั่งฟังธรรม ก็หลงคิดว่าตัวเองกำลังทำดีอยู่ แล้วก็เอาแต่มองคนอื่นที่ไม่ทำแบบตัวเองว่าเป็นคนไม่ดี ในใจก็เอาแต่ ด่ า ท อ คิด ร้ า ย ต่างๆนาๆ ในขณะที่คนตกปลา มีแต่เจตนาที่ดีต่อผู้อื่น เห็นผู้อื่นทำความดี ก็ยินดีด้วยเสมอ
การปฏิบัติธรรม เป็นการฝึกจิตให้สงบ เพื่อพัฒนาจิตของตนเองให้สูงขึ้น ไม่ใช่เอาไว้ไปข่มคนอื่นให้ดูต่ำลง เพราะสุดท้ายแล้วคนที่ทำแบบนี้ ย่อมต่ำกว่า
เจ้าสวดมนต์แต่ยัง “นิ น ท า”
เจ้าทำทานแต่ยัง “เ อ า เ ป รี ย บ”
เจ้ามีความรู้แต่ชอบ “ดู ถู ก ค น”
เจ้าตัวสะอาดแต่ “ใ จ ส ก ป ร ก”
เจ้าอยากได้มิตรแท้ แต่… “เจ้ากลับเป็นมิตรเทียม”
เจ้าบอกทำกุศล แต่… “หมายเอาชื่อเสียง”
เจ้ามีทุกสิ่ง แต่… “ไม่คิดแบ่งปัน”
เจ้าดูแลคนอื่น แต่… “ละเลยพ่อแม่”
เจ้างด เ นื้ อ สั ต ว์ แต่… “ข่ ม เ ห ง” เพื่อนมนุษย์
เจ้าหาตัวเองไม่เจอ แต่… “ก ร ร ม” หาเจ้าเจอ
พระไพศาล วิสาโล ได้บอกถึงพฤติกรรมที่คนเหล่านี้เป็น นั่นเพราะว่า “เหมือนในสังคมทุกวันนี้ ที่ชอบทำบุญ แต่กลับไร้น้ำใจ ทั้งๆที่การมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ เป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายในชีวิตประจำวัน แต่บางคนกลับดั้นด้นเดินทางไปไกลๆ เพื่อที่จะไปทำบุญที่วัดอย่างเดียว แต่กับคน ทุ ก ข์ ย า ก ใกล้ตัว ไม่เคยแม้แต่จะเหลียวแลยื่นมือช่วย นั่นเป็นเพราะว่าคนเรา มักจะชอบกระทำต่อสิ่งที่อยู่สูงกว่าตน เช่น พระสงฆ์ วัดวาอาราม แต่กลับละเลยสิ่งที่คิดว่าอยู่ต่ำกว่าตนเอง เช่น คน ย า ก จ น หรือ สั ต ว์ น้อยใหญ่”
ธรรมทาน ชนะการให้ทานทั้งปวง
การพิมพ์หนังสือธรรมะแจก เป็นกุศลอันยิ่งใหญ่ อานิสงส์สูง บารมีมาก เพราะเป็นการให้ปัญญา ให้แสงสว่าง ให้ความพ้นทุกข์ ให้ความสงบ ความสุขอันแท้จริงแก่คนทั้งหลาย ให้สุขกาย สุขใจกันถ้วนทั่ว ด้วยพลังแห่งการสวดมนต์ ภาวนา วิปัสนา สมาธิ คือบุญใหญ่ อานิสงส์สูง ง่ายงามสำหรับทุกคน
การสร้างหนังสือสวดมนต์แจกเป็นมหาทาน
จึงเป็นการส่งบุญ มอบแสงสว่าง มหาสติ มหาปัญญา ให้แก่คนทั้งหลาย
ดั่งพุทธพจน์กล่าวไว้ว่า…
“ผู้ใดให้ธรรมทาน ผู้นั้นชื่อว่าให้นิพพานแก่คนทั้งหลาย”
