• พระปฐมชาติที่เปล่งวาจาปรารถนาพุทธภูมิ ในชาตินี้พระโพธิสัตว์จุติจากเทวโลก มาบังเกิดในตระกูลพราหมณ์มหาศาล ชื่อว่า พรหมกุมาร ได้ศึกษาไตรเพทอันเป็นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ในศาสนาพราหมณ์ และได้เป็นอาจารย์สอนไตรเพทแก่ลูกศิษย์ 500 คน
• เมื่อมารดาและบิดาสิ้นชีพแล้ว ท่านได้บริจาคทรัพย์ทั้งหมดแก่ลูกศิษย์ จากนั้นจึงออกบวชเป็นดาบสบำเพ็ญพรตอยู่ใกล้ภูเขาบัณฑร ต่อมาลูกศิษย์ทั้ง 500 คน ก็ได้ออกบวชตามพระโพธิสัตว์ด้วย วันหนึ่งพระโพธิสัตว์และลูกศิษย์คนหนึ่ง เดินทางขึ้นไปบนยอดเขาเพื่อหาผลไม้
  ในขณะที่หาผลไม้อยู่นั้น พระโพธิสัตว์มองลงไปที่เชิงเขาเห็นแม่เสือตัวหนึ่งพร้อมกับลูกน้อยที่พึ่งเกิดมาได้ไม่นาน แม่เสือตัวนั้นมีร่างกายที่ผอมโซ กำลังมองลูกของตนด้วยอาการดุร้าย  พระโพธิสัตว์เห็นแล้ว ก็รู้ว่าแม่เสือนั้นจะกินลูก จึงรำพึงว่า โอหนอ! นี่หรือชีวิตของสัตว์โลก

• เมื่อพระโพธิสัตว์พิจารณาเห็นอย่างนี้แล้ว จึงคิดว่า บัดนี้ เราจักให้สรีระของเรากับทั้งชีวิตนี้เป็นทานแก่เเม่เสือตัวนั้น แล้วได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่ข้าพเจ้าได้ทำในบัดนี้ ขอให้ข้าพเจ้าได้ตรัสรู้ธรรมเป็นเครื่องพ้นจากทะเลแห่งทุกข์ในอนาคต ขอให้ข้าพเจ้าได้ช่วยสรรพสัตว์ให้หลุดพ้นจากวัฏสงสาร

จะเห็นว่าพระโพธิสัตว์มีนํ้าพระทัยที่เด็ดเดี่ยว อาจหาญอย่างยิ่งยวด มิได้ทรงอาลัยใยดีต่อร่างกายและชีวิตเลยแม้แต่น้อย พระองค์ยอมสละชีวิตเข้าแลกกับพระโพธิญาณอย่างนี้มาจนนับครั้งไม่ถ้วน และนับจากชาตินี้เป็นต้นไปพระองค์ยังต้องใช้เวลาสร้างบารมีอีก 9 อสงไขยกัป จึงได้รับพุทธพยากรณ์ครั้งแรกจากพระทีปังกรพุทธเจ้า

การสร้างหนังสือสวดมนต์แจกเป็นมหาทาน
จึงเป็นการส่งบุญ มอบแสงสว่าง มหาสติ มหาปัญญา ให้แก่คนทั้งหลาย
ดั่งพุทธพจน์กล่าวไว้ว่า…
“ผู้ใดให้ธรรมทาน ผู้นั้นชื่อว่าให้นิพพานแก่คนทั้งหลาย”